Het kasteel plaats
voor een revolutionaire en een gifmengster…
Aan de zuidkant stond een kasteeltje dat
van 1609 dateerde. In de loop van de 18de eeuw werd het verbouwd.
Nadat het Fort definitief verlaten was, werden de terreinen verkocht
aan de kasteeleigenaar. In de late 18de en het begin van de 19de
eeuw was het een buitenverblijf van de douairière de Stappens de
Harnes, een geborene van Outryve. Deze vrijgevochten adellijke dame
en succesvolle zakenvrouw organiseerde er geheime politieke bijeenkomsten
van een clubje Fransgezinde, republikeinse Bruggelingen.
|
Zo
zag de voorgevel van het in 1956 afgebroken kasteeltje eruit.
|
Rond 1831 werd Louis-Albert Breydel eigenaar
van het kasteel. In 1836 huwde hij met Mathilde Louwage, een meisje
van amper 17 uit de hogere burgerij. Van 1836 tot 1839 breidde hij
zijn eigendom uit met delen van het Fort van Beieren. Begin 1843
waren zowel zijn vrouw als de jonge dienstmeid hoogzwanger en als
bleek dat Louis-Albert tweemaal vader zou worden, kon Mathilde dit
moeilijk verkroppen. Na de bevalling koos zij zich een minnaar.
Toen haar man het jaar daarop plots en onverwacht overleed, koesterde
men argwaan, temeer daar wijlen Louis-Albert plots ook meer schulden
dan eigendommen bezat.
Uit de bevolen lijkschouwing bleek een morfinevergifting
de doodsoorzaak. In juni 1847 veroordeelde het assisenhof Mathilde
Louwage ter dood -bij verstek- want ondertussen was zij met haar
minnaar, Louis Schoevaerts naar het buitenland gevlucht…
De zoon van Louis-Albert, Louis Jacques Breydel,
gehuwd met Hélène De Meyer, waren de volgende kasteelbewoners. Rond
1894 werd het domein verkocht aan de familie van Severen-De Knuyt
die in 1904 een bouwvergunning kreeg om een nieuw hekken aan de
kasteeldreef te plaatsen. Het zijn de initialen van deze familie
(V.S) die nog te zien zijn op de blauw-stenen ingang van het Provinciedomein.
Recente ontwikkelingen…
In 1956 werd het kasteel gesloopt, maar de
bijhorende ijskelder naast de vijver is weliswaar in erg verwaarloosde
toestand bewaard gebleven. Ook een vervallen serre en de ommuurde
moestuin bestaan nog. De bruggen, de boomsoortenkeuze, en het voorkomen
van stinzenplanten zijn de getuigen van een parkachtige aanleg rond
het vroegere kasteel.
Tot 1998 waren het Fort van Beieren
en de aanpalende gronden, in totaal ruim 26 hectaren, eigendom van
de familie van Caloen. In 1976 werd het Fort omwille van zijn historische
en landschappelijke waarde als geklasseerd landschap aangeduid.
Na het overlijden van Baron Ernest van Caloen in 1996 werd het domein
te koop gesteld.
|
De hoeve palend
aan het kasteel werd gelukkig niet gesloopt. Landbouwer
André Vandecasteele was er jarenlang de pachter en geniet
nu van een welverdiende rust.
|
De provincieraad keurde de aankoop goed in
zitting van 30 april 1998. Behalve het eigenlijke fort, dat grotendeels
bebost is en de site die het vroegere kasteeltje bevat, is ook de
hoeve Strubbe in het Provinciaal Domein inbegrepen.
Ondertussen heeft het provinciale domein een openbare en publieke
recreatieve functie. De nodige werken werden reeds uitgevoerd in samenspraak met aanpalende buren. Zo werden nieuwe wandelpaden gecreërd, zodat het Fort ontsluit naar onder meer de Damse Vaart. Het Fort van Beieren ligt ideaal op wandelafstand
tussen Brugge en Damme en is een recreatief en toeristische troef
voor de streek. Het (her)openen van vroegere buurtwegels en de nodige
administratieve vergunningen waren tijdrovend en sommige werken
worden eerstdaags uitgevoerd.
|