Het kasteel plaats voor een revolutionaire en een gifmengster…

Aan de zuidkant stond een kasteeltje dat van 1609 dateerde. In de loop van de 18de eeuw werd het verbouwd. Nadat het Fort definitief verlaten was, werden de terreinen verkocht aan de kasteeleigenaar. In de late 18de en het begin van de 19de eeuw was het een buitenverblijf van de douairière de Stappens de Harnes, een geborene van Outryve. Deze vrijgevochten adellijke dame en succesvolle zakenvrouw organiseerde er geheime politieke bijeenkomsten van een clubje Fransgezinde, republikeinse Bruggelingen.

Rond 1831 werd Louis-Albert Breydel eigenaar van het kasteel. In 1836 huwde hij met Mathilde Louwage, een meisje van amper 17 uit de hogere burgerij. Van 1836 tot 1839 breidde hij zijn eigendom uit met delen van het Fort van Beieren. Begin 1843 waren zowel zijn vrouw als de jonge dienstmeid hoogzwanger en als bleek dat Louis-Albert tweemaal vader zou worden, kon Mathilde dit moeilijk verkroppen. Na de bevalling koos zij zich een minnaar. Toen haar man het jaar daarop plots en onverwacht overleed, koesterde men argwaan, temeer daar wijlen Louis-Albert plots ook meer schulden dan eigendommen bezat.

Uit de bevolen lijkschouwing bleek een morfinevergifting de doodsoorzaak. In juni 1847 veroordeelde het assisenhof Mathilde Louwage ter dood -bij verstek- want ondertussen was zij met haar minnaar, Louis Schoevaerts naar het buitenland gevlucht…

De zoon van Louis-Albert, Louis Jacques Breydel, gehuwd met Hélène De Meyer, waren de volgende kasteelbewoners. Rond 1894 werd het domein verkocht aan de familie van Severen-De Knuyt die in 1904 een bouwvergunning kreeg om een nieuw hekken aan de kasteeldreef te plaatsen. Het zijn de initialen van deze familie (V.S) die nog te zien zijn op de blauw-stenen ingang van het Provinciedomein.

Recente ontwikkelingen…

In 1956 werd het kasteel gesloopt, maar de bijhorende ijskelder naast de vijver is weliswaar in erg verwaarloosde toestand bewaard gebleven. Ook een vervallen serre en de ommuurde moestuin bestaan nog. De bruggen, de boomsoortenkeuze, en het voorkomen van stinzenplanten zijn de getuigen van een parkachtige aanleg rond het vroegere kasteel.

Tot 1998 waren het Fort van Beieren en de aanpalende gronden, in totaal ruim 26 hectaren, eigendom van de familie van Caloen. In 1976 werd het Fort omwille van zijn historische en landschappelijke waarde als geklasseerd landschap aangeduid. Na het overlijden van Baron Ernest van Caloen in 1996 werd het domein te koop gesteld.

De hoeve palend aan het kasteel werd gelukkig niet gesloopt. Landbouwer André Vandecasteele was er jarenlang de pachter en geniet nu van een welverdiende rust.

De provincieraad keurde de aankoop goed in zitting van 30 april 1998. Behalve het eigenlijke fort, dat grotendeels bebost is en de site die het vroegere kasteeltje bevat, is ook de hoeve Strubbe in het Provinciaal Domein inbegrepen.

Ondertussen heeft het provinciale domein een openbare en publieke recreatieve functie. De nodige werken werden reeds uitgevoerd in samenspraak met aanpalende buren. Zo werden nieuwe wandelpaden gecreërd, zodat het Fort ontsluit naar onder meer de Damse Vaart. Het Fort van Beieren ligt ideaal op wandelafstand tussen Brugge en Damme en is een recreatief en toeristische troef voor de streek. Het (her)openen van vroegere buurtwegels en de nodige administratieve vergunningen waren tijdrovend en sommige werken worden eerstdaags uitgevoerd.